اما این اتفاق خوشایند همان طور که انتظار می‌رفت، هر روز با واکنش‌های گوناگون و البته فشارهای بیشتری نیز همراه می‌شود.
در این میان، مجموعه‌هایی چون «او یک فرشته بود»، «مدار صفر درجه»، «میوه ممنوعه»، «اغما»، «حلقه سبز» و این آخری، «ساعت شنی»، درست به همان نسبتی که مورد توجه مخاطبان تلویزیون قرار گرفتند، فشارهای فراوانی نیز بر عوامل کار، مسئولان صدا و سیما و شاید بیش از همه، کارشناس مذهبی‌شان وارد کردند.
این فشارها، البته شاید تا حدود زیادی طبیعی باشد، چرا که رسانه ملی با درنوردیدن مرزهای جسارت، گام به عرصه‌ای گذاشته است که بدون شک، همراه با انتقادات فراوانی خواهد بود.
ساعت شنی که در همین مدت کوتاه پخش، به شدت مورد توجه طرفداران مجموعه‌های تلویزیون قرار گرفته است، برای نخستین بار موضوع «رحم اجاره‌ای» را مطرح می‌کند و باز هم برای نخستین بار در مجموعه‌های ساخته تلویزیون ایران، در تیتراژ ابتدایی آن این جمله نقش بسته است: «دیدن این مجموعه به افراد زیر 16سال توصیه نمی‌شود».
رحم اجاره‌ای که درست مثل ماجرای عشق یک پیر پرهیزکار به یک دختر جوان، یا تجسم شیطان و روح در عالم برزخ یا عشق پسر مسلمان به یک دختر یهودی و مواردی از این دست، موضوعی به غایت جسورانه و به همان میزان جذاب و جدید محسوب می‌شود، از آن دست موضوعاتی است که اگرچه وجه شرعی و علمی‌اش حل شده، اما هنوز در عرف، موضوعی بحث‌برانگیز و ناآشناست.
بنابراین نخستین کارکرد این مجموعه را صرف‌نظر از تمام وجوه هنری و تکنیکی، می‌توان آموزش و هنجارسازی موضوعی دانست که می‌تواند جلوی بسیاری از مشکلات و ناهنجاری‌ها را بگیرد.
این موضوع، البته در کنار وجوه هنری این کار که با درجه کیفی «ب» از تلویزیون در حال پخش است، مجموعه‌ای را فراهم آورده است که به اعتقاد بسیاری از منتقدان و کارشناسان، از سطح کیفی «ب» بالاتر قرار می‌گیرد. هرچند که ظاهرا معیار الف و ب و ج شدن مجموعه‌های تلویزیون، تنها خرج و هزینه است و نه کیفیت تکنیکی کار.
از سوی دیگر، مسئولان صدا و سیما برای رسیدن به مقصد، چاره‌ای جز شکستن برخی تابوهای بی‌علت ندارند. این تابوها که همواره در ایران وجود داشته است، تا کنون به‌طور جدی مورد هجوم تلویزیون قرار نگرفته است که اگر می‌گرفت، قطعا می‌توانست نقش فرهنگ‌سازی این رسانه قدرتمند را کامل‌تر کند.
اما حرکت تازه صدا و سیما که تابوهای مضر جامعه را هدف گرفته، امیدهای تازه‌ای را در دل منتقدان جدی‌تر تلویزیون زنده کرده است.
حالا برای این تابوشکنی، مسئولان رسانه ملی، شاید بیش از هر چیز به شجاعت و صبر نیاز داشته باشند تا آرام آرام ظرفیت لازم در جامعه نیز ایجاد شود.
تا کنون برای هر یک از مجموعه‌های پیش‌گفته، گاه فشارها آن‌چنان بالا بوده است که شایعه توقف پخش آن مجموعه نیز بالا گرفته و کار را به جاهای باریک کشانده است، اما صبر مسئولان در تحمل این شایعات یا فشارهای واقعی، تاکنون موجب شده سریالی متوقف نشود.
حالا آرام آرام این شایعه برای ساعت شنی نیز شنیده می‌شود؛ شایعه‌ای که یک بار دیگر مسئولان صدا و سیما را در آزمون مهمی قرار می‌دهد؛ آزمونی که می‌تواند نشان دهد تا چه حد در راهی که آغاز کرده‌اند، استوارند.
